( Öğrenimine maarif müdürü olan babası ile gittiği Beyrut'ta bir Fransız okulunda başladı. 1901'de Kuleli Askeri Tıbbiye İdadisi'ne girdi. 1910'da Askeri Tıbbiye'yi bitirdi. 1911 - 1914 arasında Gülhane Askeri Tatbikat Okulu'nda Cildiye Kliniği Muallimi Eşref Ruşen'in asistanlığını yaptı. 1914 - 1918 arasında çeşitli askeri hastanelerde (Eskişehir, Edirne, Kırklareli) görev yaptı. 1918 - 1921 arasında Budapeşte ve Berlin'de değişik hastanelerin deri hastalıkları ve frengi kliniklerinde çalıştı. 1923'te İstanbul Enraz - ı Zühreviye (Zührevi hastalıklar) Hastanesi Başhekimliğine, 1924'te Gureba Hastanesi Kliniği Şifliğine atandı. 1933'te İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi Deri Hastalıkları ve Frengi Kliniğinde Profesörlüğe yükseltildi ve kürsü başkanlığına getirildi. Mustafa Kemal Atatürk kendisine "Behçet" soyadını verdi. 1939'da Ordinaryüs Profesör unvanını aldı. Bazı deri hastalıkları ile ilgili olarak tüm dünyada kabul gören ve tıp literatürüne giren önemli buluşlar yaptı. Şark çıbanında çivi arazını saptadı. Bu hastalığa diatermi ile tedavi yöntemini getirdi. Türkiye'de çok sık görülen arpa uyuzu hastalığına Pediculoide ventricosusun neden olduğunu kanıtladı. İncir dermatiti üzerindeki araştırmalarıyla bu hastalığı dünyaya tanıttı. Actinomycetacee familyasından mantarların dizidroza benzer ekzemalara neden olan türlerini tanımladı. Bu buluşu nedeniyle 1935'te Budapeşte'de toplanan Uluslararası Dermatoloji Kongresi'nde ödüllendirildi. Belirtilerini ağızda aft, genital bölgede ülserasyon ve gözde hipopiyonli iridasiklit olarak tanımladığı hastalığa, 1947'de İsviçre'de toplanan Uluslararası Dermatoloji Kongresi'nde "Behçet hastalığı" adı verildi. 1934 - 1947 yılları arasında Deri Hastalıkları ve Frengi Arşivi dermatoloji dergisini yayınladı. Emraz - ı Cildiyede Laboratuarın Kıymet ve Ehemmiyeti (1922), Frengi Tedavisi Hakkında Beynelmilel Anketlerim (1922), Wassermann Hakkında Nokta - i Nazar ve Frengi Tedavisinde Düşünceler (N. Ramih ile birlikte, 1924), Frenfi İptidai Karhası ve Hurdebini (1926), Halep Çıbanlarının Diyatremi ile Tedavisi (1926), Memleketimizde Arpa Uyuzlarının Menşei Hakkında Etüdler (M. Hodara ve Süreyya ile birlikte, 1927), İrsi Frengi Kliniği (1929), Frengi Dersleri (1936), Klinikte ve Pratikte Frengi Teşhisi ve Benzeri Deri Hastalıkları (1940), başlıca eserleridir. Frengi hastalığı ile mücadelesi ve Behçet hastalığı ile ilgili çalışmaları nedeniyle ölümünden sonra kendisine TÜBİTAK Hizmet Ödülü verildi. Hulusi Behçet Yeniköy'de ikamet ediyordu. )