KARIŞMAM!

Bektâşî'nin biri, yolda bir karpuz bostanına rastlar. Adamakıllı doyurur karnını, bir ağacın gölgesine yatar. Gölgelendiği ağaç da cevizmiş. Bakar ki, kocaman ağaçta küçük küçük cevizler.

Allah'a:
"Senin için her işi doğru derler. Halbuki o büyük karpuzlar bu ağaçta, cevizler de karpuz teveğinde olmalıydı" der.

Tam o sırada ağaçtan bir ceviz düşer, gözünü çıkarır. O zaman aklı başına gelir Bektâşî'nin.

Bir süre sonra, Bektâşî bir gemide yolculuk yapıyormuş. Fırtınaya tutulmuşlar. Yolculardan kimi ezan okuyormuş, kimi Kelime-i Şehâdet getiriyormuş. Kimi de haç çıkarıyormuş. Bektâşî ise yan gelip yatıyormuş.

Birisi:
"Sen niye dua etmiyorsun?" diye sorunca:
"Bir kez işine karıştım da gözümü çıkardı, bir daha karışırsam kimbilir ne yapar" der.